Wielkie oczy / Big Eyes

Film opowiada historię małżeństwa artystów Margaret i Waltera Keane, którzy stoczyli ze sobą wielką bitwę o autorstwo obrazów dzieci o wielkich oczach. Walter Keane zyskał sławę w latach 50 i 60-tych dzięki serii obrazów "wielkie oczy".

Margaret i Walter Keane 1963 rok

Margaret Hawkins i Walter Keane spotkali się na targach sztuki w San Francisco na wiosnę 1955 roku, gdzie Walter sprzedawał obrazy francuskich uliczek. Jak później odkryła Margaret, obrazy te nie były autorstwa Waltera.
Oboje po nieudanych związkach i z córkami z poprzednich związków, w 1955 roku pobrali się w Honolulu na Hawajach. Wcześniej Walter pracował jako pośrednik nieruchomości, jednakże po ślubie jako wytrawny showman rozpoczął działania związane ze sprzedażą obrazów żony, przypisując sobie jednocześnie ich autorstwo. Promocje rozpoczął w jednym z najgorętszych miejsc w mieście jakim był klub nocny "I Hungry" w North Beach.

I HUNGRY

W 1958 roku Walter Keane wdał się w bójkę z Enrico Banducci, właścicielem klubu kiedy to Banducci rzucił drinkiem w kierunku Waltera za "używanie nieprzyzwoitych uwag w obecności pań". Bójka ta spowodowała lawinę pozwów. Ponieważ jeden z ciosów Banducci-ego trafił przez przypadek w obojczyk kobiety, Nadine Ulrich, pozwała Banducciego. Walter został aresztowany za pijaństwo, a na koniec także Baducci jak i Walter złożyli przeciwko sobie pozwy.

Cała ta sytuacja przyczyniła się tylko do rozreklamowania miejsca i obrazów, które zaczęły kupować wielkie gwiazdy takie jak Jerry Lewis, Kim Novak i Joan Crawford, i które stały się fanami twórczości Keane.

Margaret Keane, Natalie Wood

W tym także klubie Margaret odkryła, iż jej mąż przywłaszczył sobie autorstwo tych obrazów. Jak sama mówiła "... był tam, rozmawiając o sprzedaży obrazów", kiedy ktoś podszedł do mnie i zapytał: "Czy Pani także maluje" I nagle myśl - po prostu straszny szok - "Czy on twierdzi że jest autorem moich obrazów?"
Niestety Margaret nie miała w sobie odwagi aby wyjść na przód w tym momencie i powiedzieć prawdę. Po za tym odkryła to 2 lata po ślubie w czasie gdy była jeszcze bardzo szczęśliwa a jej mąż ciągle powtarzał jej, iż potrzebują pieniędzy. Wmawiał jej także, że jeżeli ludzie dowiedzą się prawdy to zaczną ich pozywać. Ponieważ Margaret była osobą dość nieśmiałą i wstydliwą sytuacja ta była jej nawet na rękę.Także popyt na jej obrazy sprawił, iż była bardzo zajętą artystką i nie znalazłaby by czasu na jednoczesne malowanie i promocję i sprzedaż.
Popyt na nie przerósł ich wszelkie oczekiwania "obrazy po prostu znikały z murów. Plakaty sprzedawali. To było niewiarygodne." Jednakże to także sprawiło, iż Margaret czuła się z tą tajemnicą coraz gorzej. Jak sama mówi: "... Straciłam szacunek dla niego i dla siebie, i żyłam w koszmarze. "

Margaret Keane

Jedno kłamstwo pociągało za sobą drugie. Walter Keane na pytania o inspirację, opowiadał, iż obrazy były inspirowane dziećmi z zniszczonej wojną Europy. Opowiadał historie o wielkich oczach zagubionych dzieci walczących o resztki żywności. Kiedyś napisał: "Jakby przez rodzaj szalonej  rozpaczy, naszkicowałem te brudne, postrzępione małe ofiary wojny z ich posiniaczonymi, poszarpanymi umysłami i ciałami, ich zmierzwione włosy. Oto moje życie jako malarza rozpoczęło się w na dobre. "
W późniejszych wywiadach twierdził natomiast, że big-eyed dzieci z jego obrazów były inspirowane jego pomysłem na liniię zabawek edukacyjnych, którą on i jego pierwsza żona Barbara stworzyli, zwaną "Puppeteens Susie Keane." Walter później odnosił się do tych lalek jako dowód, że to on stworzył "wielkie oczy", które uczyniły go bogatym.

Puppeteens Susie Keane

W celu uzupełnienia jego kłamstw, Keane poprosił także Margaret aby ta nauczyła go, jak malować duże oczy dzieci. Próbowała go pouczyć, ale jak sama mówi "to było po prostu niemożliwe." Wtedy chciała zostawić go po raz pierwszy, ale obawiała się jak utrzyma sama córkę.

rodzina Keane

Korzystając ze swojej sławy, Walter przez lata trzymał Margaret za zamkniętymi drzwiami odcinając ją od przyjaciół i rodziny. Uwięziona w pokoju z zaciągniętymi zasłonami do 16 godzin na dobę była zmuszana do malowania jednego obrazu po drugim.

Po kilku latach takiej pracy w ukryciu, Margaret postanowiła przerwać ten koszmar. "Przez wiele lat pozwoliłam aby mój drugi mąż zbierał pochwały i laury za moją twórczość. Ale pewnego dnia, nie mogąc kontynuować oszustwa dłużej, zostawiłam go i mój dom w Kalifornii i przeniosłam się na Hawaje." W decyzji tej pomogły jej także groźby, które mąż wielokrotnie kierował w jej stronę. Walter groził "spalić dom oraz ją zabić, jeżeli chciałaby go opuścić lub komukolwiek powiedzieć prawdę."

W 1965 roku uzyskała separację z mężem i nareszcie poczuła się trochę spokojniejsza. Jednakże zastraszenie nadal działało i Margaret nadal potajemnie wysłała do Waltera około 20 lub 30 obrazów w ciągu pięciu lat, zanim zdecydowała się ostatecznie zakończyć kłamstwo.

MARGARET KEANE 1972 na Hawajach

W październiku 1970 roku ponad pięć lat po jej i Waltera rozstaniu, podczas wywiadu radiowego w San Francisco na temat pokazu jej obrazów w Galerii Sztuki, gdy gospodarz zaczął zadawać pytania o jej byłego męża Waltera, wyznała w audycji radiowej, że wszystkie obrazy "wielkie oczy" były jej.

"Te smutne dzieci były naprawdę moimi głębokimi uczuciami, których nie mogłam wyrazić w inny sposób" powiedziała Margaret Keane w 2014 wywiadzie dla The Guardian.

Wycinki z gazet z 1965, 1966 i 1970 (San Francisco).

Po tym wyznaniu rozpoczęła się batalia w sądzie. Seria bitew prawnych była przerywana kilkakrotnymi wyzwaniami rzucanymi przez Margaret do Waltera do "malowania-off", aby pokazać światu, kto mówi prawdę. Niestety Walter nie podjął nigdy wyzwania.

Walka prawna ciągnęła się, aż w końcu, w 1986 roku w sądzie, Margaret namalowała jedno z jej dzieci przed ławą przysięgłych. Walter, powołując się na kontuzję barku, odmówił zrobienia tego samego. Margaret wygrała i zasądzono na jej rzecz cztery miliony dolarów. W odpowiedzi jej były mąż odwołał się twierdząc jednocześnie, że jest bez grosza.

Margaret nigdy nie otrzymała tych 4.000.000 dolarów, ponieważ Walter był bankrutem. Spędził lata przepijając fortunę, pijąc od rana do nocy, mieszkając w chacie rybaka w La Jolla w Kalifornii.

Psycholog sądowy zdiagnozował u niego rzadką chorobę psychiczną charakteryzującą się zaburzeniami urojeniowymi. Walter nigdy nie przyznał się do oszustwa, pomimo faktu, że opinia publiczna zwróciła się przeciwko niemu. Zmarł w 2000 roku w wieku 85 lat.

Walter Keane

Margaret ponownie wyszła za mąż znajdując szczęście i wciąż maluje w swoim domu w Napa, północnej Kalifornii. W 1992 Keane otworzyła własną galerię, oferując "wielkie oczy" na plakatach i wydrukach w cenie od 200 dolarów do 15,000. "Ludzie, albo nienawidzą moje obrazy albo je kochają" .

Córka Waltera z pierwszego małżeństwa nadal twierdzi, iż film "Wielkie oczy" przedstawia nieprawdę.
Według niej, to Walter nauczył Margaret malować, że zaczynała od kopiowania jego rysunków używając projektora. Potwierdza także słowa swojego ojca, iż koncepcja wielkich oczu powstała na długo przed poznaniem przez niego Margaret . Zdaniem Suzann, Margaret tym pozwem odegrała się za złamane serce i zdradę oraz ze względu na finanse.

Margaret i Walter Keane wraz z córką Waltera z pierwszego małżeństwa

Jaka jest prawda wiedzą tylko Państwo Keane.. chociaż fakt, iż Walter nigdy nie namalował ani jednego obrazu po rozstaniu z Margaret jak dla mnie mówi sam za siebie.

Samą Margaret Keane możemy zobaczyć w filmie Big Eyes jako starszą panią siedzącą na ławce w parku.

Margaret współcześnie

www.dailymail.co.uk
www.huffingtonpost.com
www.uproxx.com
www.sfhcbasc.blogspot.com
www.zimbio.com
www.historyvshollywood.com
www.badassdigest.com