kulturalne uczucia: Niemożliwe / The Impossible

Tsunami z 2004 roku pochłonęło ok 230 tys ludzkich istnień, film opowiada o jednej rodzinie,
która wielkim niewyobrażalnym szczęściem przeżyła tą tragedie.

Czekając na ten film, miałam obawy czy dramat tsunami nie zostanie potraktowany,
jako pole popisu dla efektów specjalnych. Wielkie fale niszczące wszystko
na swojej drodze, pomimo dramatycznych konsekwencji są spektakularnym zjawiskiem.
Na całe szczęście film "Niemożliwe" nie na tym się opiera.

Twórcy w sposób realistyczny ukazują nam bezsilność człowieka wobec żywiołu natury
i naturalną potrzebę przetrwania, która uruchamia się w nas automatycznie w momencie zagrożenia.
Jest to przejmujący, ściskający serce i wyciskający łzy obraz, który pomimo ogromu nieszczęścia i dramatu ukazuje nadzieję.

Biorąc pod uwagę, iż jest to film oparty na prawdziwej i bardzo dramatycznej historii nie chce
oceniać tutaj zdjęć, plenerów czy też efektów.
Zakładam, iż celem było ukazanie ogromu tragedii i uczuć z nią związanych, a to twórcą
w mojej opinii udało się całkowicie.
Jest tam krzyk, jest cisza, jest walka z żywiołem i samym sobą, jest walka o siebie
ale przede wszystkim o innych. Jest ukazany szok, tragedia, egoizm, pomoc i niewyobrażalny ból..
czyli to wszystko, co ofiary tamtych wydarzeń musiały czuć cały czas, a czego my nigdy w pełni
nie będziemy wstanie zrozumieć i poczuć.

Wspomnę tylko jeszcze o roli Lucasa, ponieważ oglądając ten film odniosłam wrażenie, iż całość obrazu opiera się na tej właśnie postaci, którą zagrał tutaj początkujący aktor Tom Holland. I muszę przyznać iż pomimo młodego wieku aktor ten poradził sobie świetnie z ciężarem tej roli.

HISTORIA PRAWDZIWA :

Rodzina Alvarez-Belón (Bennett)

Trzęsienie ziemi na Oceanie Indyjskim w 2004 –

podwodne trzęsienie ziemi o magnitudzie 9,1 w skali Richtera, którego hipocentrum znajdowało się ok. 30 km
pod dnem Oceanu Indyjskiego w pobliżu zachodniego wybrzeża północnej Sumatry , 250 km
na południowy wschód od Banda Aceh. Główny wstrząs nastąpił 26 grudnia 2004 o godzinie 01:58:53
czasu warszawskiego (00:58:53 UTC, 07:58:53 czasu lokalnego w Dżakarcie i Bangkoku).
Według sejsmologów było to czwarte pod względem siły trzęsienie ziemi od roku 1900, od kiedy to prowadzi się
ciągłe obserwacje sejsmiczne. Trzęsienie ziemi wywołało fale tsunami, które w ciągu trzech godzin uderzyły
w wybrzeża kilku państw Azji Południowo-Wschodniej, a później także Afryki. Sięgające 15 m fale zniszczyły
nadmorskie wsie i miasteczka, a także kąpieliska odwiedzane o tej porze roku przez zagranicznych turystów.

Według bilansu publikowanego przez AFP (z dnia 6 lutego 2005) liczba zabitych i zaginionych wynosi

co najmniej 294 tysiące ludzi i nie jest to ostateczny bilans tragedii. Kilka milionów straciło dach nad głową.

pl.wikipedia.org

Film opowiada prawdziwą historię Marii i Henry'ego Alvárez (w filmie Bennett), oraz ich trójki dzieci,

podczas urlopu w okresie świąt Bożego Narodzenia w Tajlandii. Ich sielankowy urlop zostanie przerwany
rankiem 26 grudnia 2004 roku, kiedy katastrofalne tsunami niszczy strefę przybrzeżną kurortu.
Rodzina zostaje rozdzielona po czym ich członkowie rozpoczynają wzajemne poszukiwania.

Dnia 26.12.2004 rankiem Maria Maria czytała nad basenem, jej syn Lucas pobiegł za piłką plażową,

jej mąż był w basenie z Orchid Hotel - położonym wzdłuż plaży w Kalim Bay wraz z dwoma synami Tomasem i Simonem.
Jako pierwsze tragedię wyczuły tajskie słonie, które zaczęły uciekać z wody.
Później usłyszano dziwny dźwięk.. pierwsze uderzenie fali tsunami na plażę na Kalim Bay,
to wylane tysiące funtów wody na każdy metr plaży . W ciągu kilku minut , niesamowita siła wody
zniszczyła niemal wszystko na swojej drodze.

Maria została porwana przez wodę i rzucona na ściany hotelu, które waliły się jedna po drugiej.

Pod skotłowaną wodą była przez bardzo długi czas, na pewno powyżej 3 minut, ponieważ lekarze potwierdzili,
iż jej płuca były wypełnione wodą.
Gdy się wynurzyła była sama.. jednak później 15 m dalej dostrzegła głowę Lucasa płynącego pośród śmieci w wodzie.
Gdy woda się uspokoiła, zaczęli szukać bezpieczniejszego miejsca niż bagno na którym byli.
Dostrzegli duże drzewo i pomimo ogromnych ran, które Maria miała, zaczęli iść w tamtym kierunku.
Wtedy usłyszeli płacz dziecka.
Wierząc, że jego ojciec i bracia nie żyją , Lucas chciał ten płacz zignorować, miał tylko jeden cel
- zapewnić bezpieczeństwo jego ciężko rannej matce.
Miał tylko dziesięć lat - nie miał pojęcia, co się dzieje, jednak był świadomy iż stan matki jest poważny.
Maria jednak uparła się i znaleźli płaczącego malucha, było to szwedzkie dziecko o imieniu Daniel.
Później miejscowi mieszkańcy, którzy szukali ofiar katastrofy i znaleźli Marię, Lucasa i Daniela,
zabrali ich do szpitala do najbliższego miasta Takua Pa.

Jej mąż wynurzył się z wody jakieś pół mili od hotelu, całkowicie sam- widząc tylko wierzchołki drzew.

Po chwili usłyszał przebijający się przez ryk wody, głos syna Tomasa, który krzyczał - " Papa Mama ! Lucas ! Simon ! "
Znajdował się na szczycie drzewa, około 200 metrów od hotelu.
Po około czterdziestu minutach, ojciec i syn usłyszeli pięcioletniego Simona ( który niedawno nauczył się pływać )
On także trzymał się górnej części drzewa.
Doprowadzając ichw bezpieczne miejsce, zostawił Simona i Tomas pod opieką obcych ludzi na dachu hotelu,
a sam ruszył na poszukiwanie rodziny.
Dopiero po ponad dwóch dniach Henry Alvarez odnalazł żonę i najstarszego syna w szpitalu.

W szpitalu całe ściany były pokryte fotografiami bliskich, którzy byli poszukiwani przez swoje rodziny.

www.awesomestories.com

Szwedzki chłopiec przybył do Tajlandii z obojgiem rodziców i czwórką rodzeństwa.

Przeżyła tylko matka, wszyscy pozostali byli martwi.

Pani Alvarez-Belon spędziła ponad rok w szpitalach w Singapurze i Hiszpanii - dochodząc do siebie po operacji

ratującej życie - dotyczących obrażeń jej uda i piersi.

Tomas Alvarez-Belon - Studiuje w Atlantic College w Llantwit Major - chce zostać ratownikiem na plaży.

Lucas studiuje medycynę na University College w Londynie.